محمد تاجران دوچرخه سوار 37 ساله مشهدی تاکنون به 36 کشور دنیا رکاب زده تا به جهانیان بگوید ما به درختان نیازمندیم، پس باید از آنها حفاظت کنیم.
تاجران را مردم و رسانه های مختلف جهان می شناسند، از سال 1385 که سفر سبز خود را آغاز کرد، گزارشگران خبرگزاری ها، روزنامه ها و جراید بسیار در کشورهای مختلف با وی مصاحبه کرده و عکس، برنامه ها و کارهای او را چاپ و منتشر کردند.
این جهانگرد دوچرخه سوار که به زبان های انگلیسی و اسپانیایی تسلط کامل دارد، از آغاز سفر سبز خود به دور دنیا لحظه ای درنگ نکرده و بیشتر روزهای سال را رکاب زده است اما به گفته خودش سالی یکبار به ایران و مشهد می آید تا دیداری با خانواده اش داشته باشد.
تاجران اواخر هفته گذشته نیز به مشهد آمد تا خانواده خود را ببیند، از این فرصت استفاده کردیم تا با وی در مرکز خبرگزاری جمهوری اسلامی مشهد به گفت و گو بنشینیم و تجربیات و برنامه های آینده او را جویا شویم.
وی گفت: پیشتر مهندس مکانیک بودم و شرکتی داشتم که از این طریق امرار معاش می کردم، رشته ورزشی مورد علاقه ام نیز دوچرخه سواری بود و گهگاه به همراه اعضای هیات کوهنوردی سفرهایی به نقاط مختلف کشور داشتم.
وی اظهار داشت: هفت سال قبل دو یا سه مرتبه خوابی دیدم که جرقه سفر به دور دنیا در ذهنم شکل گرفت و هدف اصلی از سفرم حفظ محیط زیست بویژه درختان بود، تصمیم گرفتم با دوچرخه به دور دنیا سفر کنم و پیام آور نجات درختان با حفاظت و مراقبت از آنها باشم.
وی گفت: سفرم از 12 آذر ماه سال 1385 از مرز میرجاوه در استان سیستان و بلوچستان آغاز شد و نخستین کشوری که با دوچرخه به آن وارد شدم، پاکستان بود و از آن روز تاکنون 36 کشور جهان در اروپا، آسیای میانه، آسیای جنوب شرقی و استرالیا را به مسافت 43 هزار کیلومتر رکاب زده ام.
وی اظهار داشت: حین سفر و جهانگردی پروژه زیست محیطی با عنوان ˈما به درختان نیازمندیمˈ را با رویکرد آموزشی در کشورهای مختلفی که به آن وارد شدم اجرا کردم که محور این پروژه مدارس و برگزاری کلاس های آموزشی برای دانش آموزان بود.
تاجران افزود: پروژه من افزون بر کودکان و نوجوانان همه اقشار مختلف جامعه را نیز درگیر می کند، آنان از من استقبال و من را به خانه یا مدرسه خود دعوت می کنند و گاهی حمایت های مالی گسترده ای نیز از من به عمل می آورند به گونه ای که هزینه سفرهایم را تامین می کنند.
او خاطر نشان کرد: پروژه من کاملا فردی و موضوعی در ارتباط با حفاظت محیط زیست است زیرا آینده همه انسان ها به محیط زیست بستگی دارد و بدون محیط زیست مناسب که درختان در این چرخه نقش مهمی ایفا می کنند، امکان زنده بودن برای هیچ یک از ما میسر نیست.
وی گفت: در همکاری که این سال ها با سازمان حفاظت محیط زیست ایران در زمینه اجرای این پروژه داشتم به نوعی تحت حمایت معنوی کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز قرار گرفتم اما کمک همه نهادهای مزبور صرفا معنوی بوده و فقط مردم در کشورهای مختلف که به پروژه ام علاقه مند شده یا بر نتیجه بخش بودن آن مطمئن بودند، حمایت مالی از من و سفرهایم داشته اند.
وی درباره انگیزه اش از سفر اظهار داشت: حفظ محیط زیست و مراقبت از درختان که با آنها نفس می کشیم، اکنون به یک معضل حاد در جوامع و کشورهای توسعه نیافته تبدیل شده و خلاء آموزش در این کشورها کاملا مشهود است.
تاجران گفت: تمرکز اصلی من در پروژه ˈما به درختان نیازمندیمˈ کودکان هستند که برخورد بهتری با طبیعت دارند و با آموزش می توان حفاظت از محیط زیست را در ذهن آنان نهادینه کرد.
این حامی محیط زیست افزود: پروژه ˈما به درختان نیازمندیمˈ اکنون به صورت یک تشکل یا سازمان مردم نهاد در کشورهای مختلف در حال فعالیت است و من دوستانی در کشورهایی که به آنها سفر کرده ام دارم که برنامه درختکاری برگزار می کنند یا کلاس های آموزشی برای کودکان تشکیل می دهند.
وی با بیان اینکه مسوولان سازمان های مختلف و مدیران مدارس در کشورهایی که به آنها سفر کرده ام از من و پروژه ام استقبال کرده اند، افزود: یکبار زوج آمریکایی که مدیران مدرسه ای در ژنو پایتخت سوییس بودند با فرستادن هزینه بلیت قطار رفت و برگشت از من دعوت کردند که به مدرسه آنها بروم و در هفت کلاس آن مدرسه در مورد درختان و حفاظت از آنها برای بچه ها صحبت کنم و من نیز به این مدرسه رفتم و بسیار از این سفر لذت بردم.
وی افزود: در شهر زوریخ کشور سوییس نیز 10 ماه پس از اینکه به مدرسه ای در این شهر رفته و به بچه ها آموزش داده بودم، دانش آموزان آن مدرسه بازارچه ای از کتاب های کهنه مربوط به سال های قبل یا کتاب هایی که نیازی به آنها نداشتند راه اندازی کردند و مادران آنان نیز کیک و شیرینی درست کرده و در آن بازارچه به فروش گذاشتند تا درآمد حاصل از فروش کتاب ها و شیرینی ها را برای تامین هزینه های پروژه ام برای من بفرستند.
وی با بیان اینکه با سازمان های مردم نهاد بسیار در کشورهای مختلف همکاری دارم، گفت: برای سازمانی در لهستان، مقاله ای در باره حفاظت از محیط زیست و گزارش های مربوط به سفرهایم می نویسم و ارسال می کنم که در مجلات خود منتشر می کنند.
وی ادامه داد: در لهستان از مقالات من به عنوان یک فرد ایرانی که چنین پروژه ای را در دست اجرا دارد، بسیار استقبال می کنند و این مقالات ذهنیت منفی افراد در باره ایرانیان را تا حد زیاد تغییر می دهد.
این جهانگرد مشهدی درباره اجرای پروژه خود در ایران گفت: دسترسی به مدارس ایران بسیار سخت و مشمول بوروکراسی اداری پیچیده است اما با این حال، سه سال قبل نزدیک روستایی در جاده دهبار، هنگام تحویل سال نو با کمک بچه ها سفره هفت سین چیدیم و در زمین نهال درخت کاشتیم.
تاجران افزود: همچنین مدارس یا اقشاری از مردم در نقاط مختلف کشور نیز بودند که از پروژه ام استقبال کردند و با همکاری آنان برنامه درختکاری برگزار کردیم.
وی برخورد عمومی مردم ایران یا مردم کشورهای مختلف و سازمان ها را با پروژه اش مطلوب ارزیابی کرد و گفت: برخورد مردم با من و پروژه ام منطقی و برگرفته از مطالعه و اندیشه است، مردم کشورهایی که به آنها سفر کرده ام ایران را به تاریخ و فرهنگش می شناسند و مردم آن را محترم می شمارند.
او اظهار داشت: تصمیم گرفتم در کنار پروژه ˈما به درختان نیازمندیمˈ با کمک یکی از دوستانم پروژه صلح را نیز اجرا کنم، به همین منظور سفر مشترک خود با دوچرخه را در آینده نزدیک از عمان آغاز خواهیم کرد و با پیام صلح و جمع کردن نامه ها و نقاشی های صلح آمیز بچه ها، قدمی برای اتمام جنگ بین انسان ها در نقاط مختلف جهان را برخواهیم داشت.
وی تاکید کرد: برای پاک کردن تصور نادرست برخی از افراد نسبت به ایرانیان باید راه ایجاد روابط دوستانه ایرانیان با کشورهای جهان باز شود و این مهم از طریق جذب گردشگران خارجی و فراهم کردن زمینه سفر مردم کشورهای مختلف به ایران امکان پذیر خواهد بود.
این جهانگرد مشهدی در باره برنامه آینده خود گفت: سفر به دور دنیا شغل و حرفه من است و تصمیم دارم همه کشورهای جهان را با دوچرخه رکاب بزنم.
وی افزود: چشم انداز پنج ساله ای را برای برنامه هایم تدوین کرده ام که در آن تصمیم دارم وزارت آموزش و پرورش را مجاب کنم تا مبحث حفاظت محیط زیست را وارد فضای آموزشی کند.
منبع: ایرنا